ايام مسلميه، ايام شهادت حضرت مسلم بن عقيل (نهم ذى الحجه) پيشاهنگ نهضت كربلا و سفير امام حسين (ع) به سوى مردم كوفه و هاني بن عروه، از شيعيان با وفا و ميزبان و همرزم مسلم بن عقيل را به سوگ مي نشينيم.وصال مسلم به ملكوت، او كه در عرفه شهيد شد تا دعاى عرفه مولى الكونين را تفسير كند و حماسه مسلم بودن و تسليم نشدن را بيافريند.

روح بزرگ انسانهاى خود ساخته و پاك به ديگران هم، پاكى و ايمان مى‏آموزد. صداقت و فداكارى ايثارگران در راه خدا الهام بخش تعهد و فداكارى است. حماسه‏هاى جهاد و شهادت مردان بزرگ اسلام، مجاهد ساز و شهيد پرور است. عظمت انسانى چهره‏هاى پرفروغ تاريخ خونبار ما اسوه همه كسانى است كه در زندگى به هدفهايى والاتر از خوردن و خوابيدن اعتقاد دارند و ارزشهاى متعالى را مى‏جويند. انسانهاى نمونه از نظر ايمان، اخلاق، شهامت، جوانمردى و استقامت، هميشه زينت تاريخ بوده و هستند.

«مسلم بن عقيل‏» يكى از اين چهره‏هاست. شنيدن نام اين انسان والا و سرباز فداكار راه حق، ياد آور همه خوبيها، رشادتها و جوانمرديهاست;و خواندن زندگينامه اين سردار رشيد اسلام، درس آموز و الهام‏بخش و سازنده است. حماسه مسلم‏بن عقيل در كوفه، پيش درآمدى بر نهضت عظيم عاشورا بود; و خود مسلم، پيشاهنگ نهضت‏سيدالشهدا -عليه‏السلام و سفير انقلاب كربلا و پيشمرگ حماسه تاريخ‏ساز و جاويدان عاشورا بود.

درباره مسلم، چه مى‏توان گفت، جز بيان صداقت و رشادت و ايمانش؟ و چه مى‏توان نوشت، جز فداكارى و حماسه وآزادگى‏اش، و چه مى‏توان شنيد جز عمل به وظيفه و اطاعت از امام و جهاد در راه حق تا مرز شهادت. و مسلم‏بن عقيل كيست؟ تجسمى از ارزشهاى والاى مكتب; الگو و اسوه‏اى از يك جوانمرد سلحشور و انقلابى پاكباخته و دل به راه خدا داده و سر به راه دوست‏سپرده و قدم در راه‏حق نهاده و با شهادت به معراج قرب پروردگار رسيده. پس، با هم با چهره اين شخصيت‏بزرگ،آشنا شويم.

ايام مسلميه، ايام شهادت حضرت مسلم بن عقيل (نهم ذى الحجه) پيشاهنگ نهضت كربلا و سفير امام حسين (ع) به سوى مردم كوفه و هاني بن عروه، از شيعيان با وفا و ميزبان و همرزم مسلم بن عقيل را به سوگ مي نشينيم.وصال مسلم به ملكوت، او كه در عرفه شهيد شد تا دعاى عرفه مولى الكونين را تفسير كند و حماسه مسلم بودن و تسليم نشدن را بيافريند.

روح بزرگ انسانهاى خود ساخته و پاك به ديگران هم، پاكى و ايمان مى‏آموزد. صداقت و فداكارى ايثارگران در راه خدا الهام بخش تعهد و فداكارى است. حماسه‏هاى جهاد و شهادت مردان بزرگ اسلام، مجاهد ساز و شهيد پرور است. عظمت انسانى چهره‏هاى پرفروغ تاريخ خونبار ما اسوه همه كسانى است كه در زندگى به هدفهايى والاتر از خوردن و خوابيدن اعتقاد دارند و ارزشهاى متعالى را مى‏جويند. انسانهاى نمونه از نظر ايمان، اخلاق، شهامت، جوانمردى و استقامت، هميشه زينت تاريخ بوده و هستند.

«مسلم بن عقيل‏» يكى از اين چهره‏هاست. شنيدن نام اين انسان والا و سرباز فداكار راه حق، ياد آور همه خوبيها، رشادتها و جوانمرديهاست;و خواندن زندگينامه اين سردار رشيد اسلام، درس آموز و الهام‏بخش و سازنده است. حماسه مسلم‏بن عقيل در كوفه، پيش درآمدى بر نهضت عظيم عاشورا بود; و خود مسلم، پيشاهنگ نهضت‏سيدالشهدا -عليه‏السلام و سفير انقلاب كربلا و پيشمرگ حماسه تاريخ‏ساز و جاويدان عاشورا بود.

درباره مسلم، چه مى‏توان گفت، جز بيان صداقت و رشادت و ايمانش؟ و چه مى‏توان نوشت، جز فداكارى و حماسه وآزادگى‏اش، و چه مى‏توان شنيد جز عمل به وظيفه و اطاعت از امام و جهاد در راه حق تا مرز شهادت. و مسلم‏بن عقيل كيست؟ تجسمى از ارزشهاى والاى مكتب; الگو و اسوه‏اى از يك جوانمرد سلحشور و انقلابى پاكباخته و دل به راه خدا داده و سر به راه دوست‏سپرده و قدم در راه‏حق نهاده و با شهادت به معراج قرب پروردگار رسيده. پس، با هم با چهره اين شخصيت‏بزرگ،آشنا شويم.

ملا محمد کاظم خراسانی

(تولد ۱۲۵۵ قمری برابر ۱۲۱۸ شمسیمشهد-درگذشت: ۱۳۲۹ قمری برابر ۱۲۹۰ خورشیدی،نجف) مشهور بهآخوند خراسانیوصاحب کفایه(کفایة الاصول)،فقیه، سیاستمدار ومرجع تقلیدعصر خود بود.

آخوند خراسانی در کنار شیخعبدالله مازندرانیومیرزا حسین خلیلی تهرانیسه مرجع تقلید حامیمشروطیت در ایرانبودند.

تولد و تحصیلات

محمدکاظم در سال ۱۲۵۵ متولد شد. پدرشملا حسین هرویبود. وی در مشهد علوم مقدماتی و سطوح را فرا گرفت. سپس به سال ۱۲۷۷ قمری در سبزوار مدتی کوتاه ازحاج ملا هادی سبزواریفلسفه آموخت. پس از آن در سن بیست و دو سالگی، در سال ۱۲۷۷ قمری بهتهرانرفت و نزد ملاحسین خوییومیرزا ابوالحسن جلوهبه تحصیلات تکمیلی در حکمت و فلسفه پرداخت. سپس عازمنجفشد و نزدشیخ انصاری،سید علی شوشتری،میرزای شیرازی، شیخ راضی نجفی وسید مهدی قزوینیمشغول تحصیل شد. ملا محمد کاظم خراسانی پس از فراگیری علوم دینی درنجفوسامرابه تدریس مشغول شد و حدود نیم قرن به تدریسعلوم معقولو منقول پرداخت.

تولد و تحصیلات

محمدکاظم در سال ۱۲۵۵ متولد شد. پدرشملا حسین هرویبود. وی در مشهد علوم مقدماتی و سطوح را فرا گرفت. سپس به سال ۱۲۷۷ قمری در سبزوار مدتی کوتاه ازحاج ملا هادی سبزواریفلسفه آموخت. پس از آن در سن بیست و دو سالگی، در سال ۱۲۷۷ قمری بهتهرانرفت و نزد ملاحسین خوییومیرزا ابوالحسن جلوهبه تحصیلات تکمیلی در حکمت و فلسفه پرداخت. سپس عازمنجفشد و نزدشیخ انصاری،سید علی شوشتری،میرزای شیرازی، شیخ راضی نجفی وسید مهدی قزوینیمشغول تحصیل شد. ملا محمد کاظم خراسانی پس از فراگیری علوم دینی درنجفوسامرابه تدریس مشغول شد و حدود نیم قرن به تدریسعلوم معقولو منقول پرداخت.

ملا محمد کاظم خراسانی

(تولد ۱۲۵۵ قمری برابر ۱۲۱۸ شمسیمشهد-درگذشت: ۱۳۲۹ قمری برابر ۱۲۹۰ خورشیدی،نجف) مشهور بهآخوند خراسانیوصاحب کفایه(کفایة الاصول)،فقیه، سیاستمدار ومرجع تقلیدعصر خود بود.

آخوند خراسانی در کنار شیخعبدالله مازندرانیومیرزا حسین خلیلی تهرانیسه مرجع تقلید حامیمشروطیت در ایرانبودند.

تولد و تحصیلات

محمدکاظم در سال ۱۲۵۵ متولد شد. پدرشملا حسین هرویبود. وی در مشهد علوم مقدماتی و سطوح را فرا گرفت. سپس به سال ۱۲۷۷ قمری در سبزوار مدتی کوتاه ازحاج ملا هادی سبزواریفلسفه آموخت. پس از آن در سن بیست و دو سالگی، در سال ۱۲۷۷ قمری بهتهرانرفت و نزد ملاحسین خوییومیرزا ابوالحسن جلوهبه تحصیلات تکمیلی در حکمت و فلسفه پرداخت. سپس عازمنجفشد و نزدشیخ انصاری،سید علی شوشتری،میرزای شیرازی، شیخ راضی نجفی وسید مهدی قزوینیمشغول تحصیل شد. ملا محمد کاظم خراسانی پس از فراگیری علوم دینی درنجفوسامرابه تدریس مشغول شد و حدود نیم قرن به تدریسعلوم معقولو منقول پرداخت.

تولد و تحصیلات

محمدکاظم در سال ۱۲۵۵ متولد شد. پدرشملا حسین هرویبود. وی در مشهد علوم مقدماتی و سطوح را فرا گرفت. سپس به سال ۱۲۷۷ قمری در سبزوار مدتی کوتاه ازحاج ملا هادی سبزواریفلسفه آموخت. پس از آن در سن بیست و دو سالگی، در سال ۱۲۷۷ قمری بهتهرانرفت و نزد ملاحسین خوییومیرزا ابوالحسن جلوهبه تحصیلات تکمیلی در حکمت و فلسفه پرداخت. سپس عازمنجفشد و نزدشیخ انصاری،سید علی شوشتری،میرزای شیرازی، شیخ راضی نجفی وسید مهدی قزوینیمشغول تحصیل شد. ملا محمد کاظم خراسانی پس از فراگیری علوم دینی درنجفوسامرابه تدریس مشغول شد و حدود نیم قرن به تدریسعلوم معقولو منقول پرداخت.

زهیر بن قین بجلیاز هوادارانعثمانبود و همزمان باامام حسین علیه السلاممراسم حج را به جا آورده بود و بهکوفهباز می گشت.

جماعتی از قبیلهبنی فزارهوبجیلهچنین نقل کرده اند:
ما با زهیر بن قین از مکه باز می گشتیم و در راه همراه با حسین علیه السلام و همراهانش راه می پیمودیم. هرگاه حسین علیه السلام در محلی توقف می‌کرد، ما حرکت می کردیم و در جای دیگری توقف می‌کردیم، ولی در منزل‌گاه زَرود ناچار شدیم با کاروان امام توقف کنیم.
با زهیر نشسته بودیم و غذا می خوردیم که ناگهان فرستاده حسین علیه السلام وارد شد و سلام کرد و گفت:« ای زهیر بن قین! مرا ابا عبدالله بن الحسین به سوی تو فرستاده. به دیدارش برو.» ما همه دست از غذا کشیدیم و سکوت کردیم.

همسر زهیر - که دیلم (یا دلهم)، دختر عمرو بود - گفت:« سبحان الله! فرزند پیامبر کسی را به دنبالت فرستاده و تو را فرا خوانده و تو از رفتن خودداری می کنی؟! چه می‌شود اگر نزد او بروی و سخن او را بشنوی!»
زهیر از جا برخاست و به سوی خیمه ی امام رفت. طولی نکشید که با چهره‌ای درخشان و شادمان باز گشت. فرمان داد خیمه را برچینند و بار و بنه را برداشته، در جوار اردوی امام علیه السلام خیمه بزنند. بعد به همسرش گفت:« تو را طلاق دادم؛ زیرا فقط خوبی تو را می‌خواهم. من تصمیم گرفته‌ام همراه حسین علیه السلام باشم و جانم را فدای او کنم.»

سپس همسر خود را با مقداری آذوقه و مال و با چند تن از عمو زاده هایش همراه کرد تا او را به مقصد برسانند.
همسر زبیر برخاست و گریست و با او وداع کرد و گفت:« خداوند یار و مددکار تو باشد و این سفر را برای تو به خیر کند. روز قیامت، این از خود گذشتگی مرا به جدّ حسین علیه السلام یادآوری کن.»

زهیر بعد از وداع با همسرش به همراهان خود گفت:« هر کس از شما دوست دارد با من بیاید وگرنه این آخرین دیدار ماست!»
بعد نقل کرد که:« ما در نواحیدریای خزرجنگ می‌کردیم؛ خداوند ما را پیروز کرد و غنائمی به دست آوردیم.سلمان باهریبه ما گفت:« آیا از این پیروزی و کسب غنائم خوشحالید؟»
گفتیم:« آری!»
گفت:« (ازپیامبر اکرمشنیدم که فرمود) در آینده، به جنگ در کنار سرور جوانانآل محمد(حسین علیه السلام) و یاری او و غنائمی که در این مسیر نصیب شما خواهد شد، بیشتر شاد باشید!»
من هم اکنون شما را به خدا می سپارم.»

ابراهیم بن سعید که از همراهان زهیر در سفر حج بود روایت کرده است که امام به زهیر فرموده بود:« من در کربلا کشته خواهم شد و سرم را زحر بن قیس به امید جایزه نزدیزیدخواهد برد ولی یزید چیزی به او نخواهد داد.»

زهیر بن قین بجلیاز هوادارانعثمانبود و همزمان باامام حسین علیه السلاممراسم حج را به جا آورده بود و بهکوفهباز می گشت.

جماعتی از قبیلهبنی فزارهوبجیلهچنین نقل کرده اند:
ما با زهیر بن قین از مکه باز می گشتیم و در راه همراه با حسین علیه السلام و همراهانش راه می پیمودیم. هرگاه حسین علیه السلام در محلی توقف می‌کرد، ما حرکت می کردیم و در جای دیگری توقف می‌کردیم، ولی در منزل‌گاه زَرود ناچار شدیم با کاروان امام توقف کنیم.
با زهیر نشسته بودیم و غذا می خوردیم که ناگهان فرستاده حسین علیه السلام وارد شد و سلام کرد و گفت:« ای زهیر بن قین! مرا ابا عبدالله بن الحسین به سوی تو فرستاده. به دیدارش برو.» ما همه دست از غذا کشیدیم و سکوت کردیم.

همسر زهیر - که دیلم (یا دلهم)، دختر عمرو بود - گفت:« سبحان الله! فرزند پیامبر کسی را به دنبالت فرستاده و تو را فرا خوانده و تو از رفتن خودداری می کنی؟! چه می‌شود اگر نزد او بروی و سخن او را بشنوی!»
زهیر از جا برخاست و به سوی خیمه ی امام رفت. طولی نکشید که با چهره‌ای درخشان و شادمان باز گشت. فرمان داد خیمه را برچینند و بار و بنه را برداشته، در جوار اردوی امام علیه السلام خیمه بزنند. بعد به همسرش گفت:« تو را طلاق دادم؛ زیرا فقط خوبی تو را می‌خواهم. من تصمیم گرفته‌ام همراه حسین علیه السلام باشم و جانم را فدای او کنم.»

سپس همسر خود را با مقداری آذوقه و مال و با چند تن از عمو زاده هایش همراه کرد تا او را به مقصد برسانند.
همسر زبیر برخاست و گریست و با او وداع کرد و گفت:« خداوند یار و مددکار تو باشد و این سفر را برای تو به خیر کند. روز قیامت، این از خود گذشتگی مرا به جدّ حسین علیه السلام یادآوری کن.»

زهیر بعد از وداع با همسرش به همراهان خود گفت:« هر کس از شما دوست دارد با من بیاید وگرنه این آخرین دیدار ماست!»
بعد نقل کرد که:« ما در نواحیدریای خزرجنگ می‌کردیم؛ خداوند ما را پیروز کرد و غنائمی به دست آوردیم.سلمان باهریبه ما گفت:« آیا از این پیروزی و کسب غنائم خوشحالید؟»
گفتیم:« آری!»
گفت:« (ازپیامبر اکرمشنیدم که فرمود) در آینده، به جنگ در کنار سرور جوانانآل محمد(حسین علیه السلام) و یاری او و غنائمی که در این مسیر نصیب شما خواهد شد، بیشتر شاد باشید!»
من هم اکنون شما را به خدا می سپارم.»

ابراهیم بن سعید که از همراهان زهیر در سفر حج بود روایت کرده است که امام به زهیر فرموده بود:« من در کربلا کشته خواهم شد و سرم را زحر بن قیس به امید جایزه نزدیزیدخواهد برد ولی یزید چیزی به او نخواهد داد.»

روز ۲۴ مهر ۱۳۵۷ ، حدود ۲۰ هزار نفر از مردم مسلمان کرمان به منظور بزرگداشت اربعین شهدای ۱۷ شهریور تهران و اولین سالگرد شهادت آیت الله حاج سید مصطفی خمینی ، به دعوت علما و روحانیون کرمان در مسجد اجتماع کرده بودند و بازار و کلیه مغازه ها تعطیل بود ناگهان حدود ۳۰۰ نفر ظاهرا از ساکنین زاغه نشین که به کولی ها معروف هستند، با در دست داشتن چوب و میله آهنی و دادن شعار ( جاوید شاه ) در ساعت ۳۰/۱۱ در حالی که یکی از روحانیون مشغول سخنرانی بود ، به مسجد حمله کردند. مهاجمان ابتدا دوچرخه ها و موتورهای مردم را به آتش کشیدند عده ای از مردم داخل مسجد به طرف آنها به راه افتادند. از طرف پلیس تیراندازی آغاز شد و مردم ناچار به داخل مسجد بازگشتند. طولی نکشید که گازهای خفه کننده ای فضا را پر کرد و کولی ها با چماق و چوب و میله به دست وارد شده، به جان مردم افتادند عده ای از مردم و روحانیون کرمان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و مجروح شدند.

در کتیبه های سر در ورودی تاریخ ساخت این مسجد سال ۷۵۰ ه.ق ، است و بانی آن امیر مبارز الدین محمد مظفر میبدی حاکم کرمان و سر سلسله آل مظفر می باشد که آن را مسجد جامع مظفر می گویند.

در انگیزه احداث این مسجد می گویند محمد مظفر در نزدیکی های جیرفت با قبایل جرجانیان درگیر شد، پاهای اسبش را پی زدند آن طور که مرگ وی حتمی بود در این هنگام محمد مظفر ضمن استغفار و توبه با خدای خوش عهد کرد که اگر زنده بماند مسجدی بنا کند و تا آخر عمر دست از عبادت خدا برندارد در این هنگام پهلوان علیشاه بمی ، سردار لشکر امیر از راه رسید و مرکب خود را به او داد. و بدین سان وی از مرگ حتمی نجات و به احداث مسجد جامع همت گمارد . طول صحن مسجد ۵/۶۶ و عرض صحت آن ۴۹ متر است.

روز ۲۴ مهر ۱۳۵۷ ، حدود ۲۰ هزار نفر از مردم مسلمان کرمان به منظور بزرگداشت اربعین شهدای ۱۷ شهریور تهران و اولین سالگرد شهادت آیت الله حاج سید مصطفی خمینی ، به دعوت علما و روحانیون کرمان در مسجد اجتماع کرده بودند و بازار و کلیه مغازه ها تعطیل بود ناگهان حدود ۳۰۰ نفر ظاهرا از ساکنین زاغه نشین که به کولی ها معروف هستند، با در دست داشتن چوب و میله آهنی و دادن شعار ( جاوید شاه ) در ساعت ۳۰/۱۱ در حالی که یکی از روحانیون مشغول سخنرانی بود ، به مسجد حمله کردند. مهاجمان ابتدا دوچرخه ها و موتورهای مردم را به آتش کشیدند عده ای از مردم داخل مسجد به طرف آنها به راه افتادند. از طرف پلیس تیراندازی آغاز شد و مردم ناچار به داخل مسجد بازگشتند. طولی نکشید که گازهای خفه کننده ای فضا را پر کرد و کولی ها با چماق و چوب و میله به دست وارد شده، به جان مردم افتادند عده ای از مردم و روحانیون کرمان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و مجروح شدند.

در کتیبه های سر در ورودی تاریخ ساخت این مسجد سال ۷۵۰ ه.ق ، است و بانی آن امیر مبارز الدین محمد مظفر میبدی حاکم کرمان و سر سلسله آل مظفر می باشد که آن را مسجد جامع مظفر می گویند.

در انگیزه احداث این مسجد می گویند محمد مظفر در نزدیکی های جیرفت با قبایل جرجانیان درگیر شد، پاهای اسبش را پی زدند آن طور که مرگ وی حتمی بود در این هنگام محمد مظفر ضمن استغفار و توبه با خدای خوش عهد کرد که اگر زنده بماند مسجدی بنا کند و تا آخر عمر دست از عبادت خدا برندارد در این هنگام پهلوان علیشاه بمی ، سردار لشکر امیر از راه رسید و مرکب خود را به او داد. و بدین سان وی از مرگ حتمی نجات و به احداث مسجد جامع همت گمارد . طول صحن مسجد ۵/۶۶ و عرض صحت آن ۴۹ متر است.